AR: De Kunstcommissie van de Sociale Verzekeringsbank vroeg me een expositie in te richten. Ik heb gezegd dat kunst voor mij de kunst van het maken is en niet van het gemaakt hebben: dat ik liever dan het werk het werken zelf laat zien. Om die reden hebben we gekozen voor een “levende” vorm: tijdens de lunchpauze konden medewerkers zich “en publique” laten portretteren. Gaandeweg kon zo werk na werk vervangen worden door wat ter plaatse ontstond. Een maand lang is er iedere dag iemand vereeuwigd, ogenblikkelijk komen te hangen en ik ervoer het als een grote eer dat vrijwel iedereen na afloop het portret wilde aanschaffen.
